METODY HODOWLANE STOSOWANE W HODOWLI GOŁĘBI POCZTOWYCH.
Mimo, że tematyka ta jest już opracowana w wielu publikacjach, myślę, że warto na łamach naszego miesięcznika, podjąć ten temat. Wielu hodowców, przy doborze partnerów, kieruje się intuicją. To z kolei jest „pole” przypadków. W wywiadach z czołowymi hodowcami ciągle słyszymy o potrzebie szczęścia. Bez tego elementu trudno się wybić. Sednem tego szczęścia jest właśnie moment składania par. Od tej chwili zależy jakimi następnymi pokoleniami ptaków dysponujemy w walce o palmę pierszeństwa.
Hodowla planowa musi jednak kierować się pewnymi zasadami, o których hodowcy winni pamiętać. Młodsi hodowcy z pewnością też mogą sobie rozszerzyć swoją wiedzę teoretyczną w tym zakresie.
Generalnie możemy podzielić prowadzenie hodowanych gołębi w pokrewieństwie i w krzyżówce.
Pokrewieństwo może mieć różne odmiany, a ma na celu łączenie ze sobą gołębi spokrewnionych, i to pozwala utrwalać pewne pozytywne cechy danej rodziny. Do takiego wyniku powinniśmy dążyć.
POKREWIEŃSTWO.
1. Metoda dalszego pokrewieństwa. Polega na łączeniu ze sobą osobników spokrewnionych ze sobą od 4 do 6 pokolenia (stopnia). I tu łączymy kuzynów 2-go stopnia z kuzynkami 2-go stopnia, prawujek x siostrzenica 2-go stopnia.
2. Metoda ścisłego pokrewieństwa. Obejmuje łączenie partnerów spokrewnionych w 3-cim i 4-tym stopniu np. kuzyn x kuzynka, wujek x siostrzenica, ciotka x siostrzeniec, przyrodnie rodzeństwo.
11, 12, 13.14.a b
3. Metoda najściślejszego pokrewieństwa. Jest to tzw. „chów wsobny”, a potomstwo uznajemy za tzw.”inbredy”.Tu partnerzy spokrewnieni są w 1-szym i 2-gim stopniu. Łączymy zatem ojca x córkę, matkę x syna, dziadek x wnuczka, brat x siostra itp.
Dla zobrazowania stopni pokrewieństwa niech posłuży następująca tabelka.
1-szy stopień rodzice pierwsze pokolenie
2-gi stopień synowie, córki drugie pokolenie
3-ci stopień wnukowie, wnuczki trzecie pokolenie
4-ty stopień prawnuki, prawnuczki czwarte pokolenie
5-ty stopień praprawnuki, prapra-
wnuczki piąte pokolenie
6-ty stopień prapraprawnuki,
prapraprawnuczki szóste pokolenie
Poza tym uproszczeniem w drzewie genealogicznym mamy wujków, ciotki, kuzynów itd. Należy sobie wypunktować, który to stopień pokrewieństwa.
4. Metoda hodowli w czystej krwi. Łączy się tu gołębie tego samego szczepu. Stosują to hodowcy, którzy doprowadzili już swój szczep do wysokiego poziomu. W tej metodzie chodzi bardziej o utrzymanie tego wysokiego poziomu. Z biegiem czasu i tak ta metoda sprowadzi się do hodowli w pokrewieństwie.
5. Metoda hodowli w linii. To metoda, gdzie ojcem rodu jest samiec. Oprócz niego trzonem rozpłodu są jego synowie. Taka metoda jest jednak możliwa, jeśli założyciel linii i jego synowie odznaczają się szczególnymi walorami fizycznymi, lotowymi i rozpłodowymi. Z biegiem czasu metoda ta i tak sprowadzi się do hodowli w pokrewieństwie.
22
6. Metoda hodowli w rodzinie. Metoda ta jest odpowiednikiem metody z pktu 5 z tym , że założycielką rodu jest samica.
KRZYZÓWKA.
7. Metoda krzyżowania. Polega na łączeniu ze sobą gołębi z odmiennych szczepów.
Tą drogą możemy dojść do wyhodowania nowych szczepów.
8. Metoda krzyżowania w kombinacji. Polega na łączeniu ze sobą gołębi z odmiennych dwóch szczepów. Celem jest zjednoczenie cech tych szczepów.
9. Metoda krzyżowania uszlachetniającego. Jest odmianą krzyżówki, która polega na tym , że braki posiadanego szczepu uzupełnia się cechami obcego szczepu przez wprowadzenie stosownego ptaka.
10. Metoda krzyżowania eliminującego. Ma na celu wyeliminowanie jakiejś wady w posiadanym szczepie. Zwykle chodzi tu o wyrugowanie pojedyńczej wady np. słabego kośća, wadliwej budowy, nerwowości czy płochliwości itp. Całkowite wyeliminowanie cechy osiąga się dopiero w drugiej generacji i to już na bazie pokrewieństwa, zgodnie z prawem Mendla. Wyeliminowanie kilku wad naraz jest sprawa bardziej skomplikowaną.
1. Metoda zwana podmianą. Zwana inaczej odświeżeniem krwi. Polega na wprowadzeniu do stada osobnika tego samego szczepu, hodowanego przez kilka pokoleń w innych, odrębnych warunkach bytowych.
2. Hodowla heterozyjna. Polega na krzyżowaniu mieszańców, które wywodzą się z 4 odmiennych szczepów hodowanych metodą najściślejszego pokrewieństwa wsobnego.
13. Hodowla w kombinacji cech. Postępowanie polega na zjednoczeniu właściwości
kilku typów w jeden typ
3. Hodowla wg typu. Działania polegają w zasadzie na krzyżowaniu nie spokre-wnionych partnerów. Zwykle łączy się tu ze sobą gołębie, wykazujące podobieństwo cech zewnętrznych lub wewnętrznych. Dobór par pod względem cech zewnętrznych zwykle stanowią hodowcy, pragnący wyhodować okazy wysoko-standardowe. Druga kategoria hodowców bierze pod uwagę takie cechy jak: spokój i równowagę psychiczną, zdolność do szybkiego pokonywania odległości lotowych, szybkość lotową w pogodne dni, wytrwałość lotową w dni gdzie pogoda nie jest zbyt sprzyjająca lotom. Chodzi o dobieranie typów z analogicznymi charakterami.
